Λευκό Κελί

Ένιωθε τα βλέφαρα του βαριά, ήταν έτοιμος να πέσει σε λήθαργο δίχως όνειρα ή μήπως....όχι.

"Ακούστηκαν δύο ψυχροί, μεταλλικοί ήχοι και η κλειδαριά ασφάλισε. Ο φύλακας κοίταξε για μία στιγμή από το τετράγωνο και παχύ γυαλί με πλεξιγκλάς που ήταν στην μέση της βαριάς σιδερένιας πόρτας, βεβαιώθηκε πως όλα ήταν εν τάξει και έφυγε βιαστικός. Έσφιξε ακόμα πιο πολύ τα χέρια του γύρω από το σώμα του. Τα φάρμακα δεν είχαν επιδράσει ακόμα και ήξερε πώς είχε άλλο ένα δεκάλεπτο για να συνεχίσει το σχέδιο της απόδρασης μέχρι να αρχίσουν οι βενζοδιαζεπίνες να ενεργούν."

"Το ίδρυμα ήταν καλά φυλασσόμενο. Οι ποιο επικίνδυνοι ασθενείς που νοσηλεύονταν εδώ δεν είχαν την παραμικρή ελπίδα να βγουν ποτέ από αυτό. Από τότε που νοσηλεύτηκε όλα τα προβλήματα συγκέντρωσης και ύπνου που είχε σχεδόν εξαφανίστηκαν, την απώλεια ενδιαφέροντος για τον κόσμο γύρω του την αντικατέστησε η εμμονή της απόδρασης, η όρεξη του για φαγητό είχε επανέλθει και δεν ένιωθε ποια τύψεις, ούτε λύπη και οργή. Μία φορά τον μήνα ήταν αναγκασμένος να παρίσταται στο συμβούλιο με τους γιατρούς και ήλπιζε πως αυτή η φορά θα ήταν η τελευταία. Πάντα τον έστελναν πίσω για περαιτέρω νοσηλεία και η απογοήτευση που ένιωθε μεγάλωνε όλο και πιο πολύ."

 "Το σώμα του ξέσπασε σε σπασμούς και όλοι οι μύες του είχαν σφιχτεί."

"Ξαφνικά.....συσκότισης και άρχισε να παίζει πάλι αυτή η καταραμένη μουσική. Ο ήχος αντιλαλούσε στους κενούς διαδρόμους του ιδρύματος με έναν τρομακτικό τρόπο λες και ο φύλακας της βάρδιας την έβαζε κάθε βράδυ επίτηδες για να στοιχειώνει τα όνειρα τον τροφίμων. Δεν άντεχε να την ακούει."

"Ακόμα πιο τρομακτική ήταν η φωνή της Zerlina έτσι όπως μπερδεύονταν με το σκοτάδι."

"Vorrei e non vorrei, mi trema un poco il cor"

"Felice, e ver, sarei, ma puo burlarmi encor"

"Το άγχος άρχισε να τον εγκαταλείπει, το σώμα του χαλάρωσε και ένιωθε υποτονικά. Απέτυχε και σήμερα να αποδράσει, έπρεπε να αποδράσει με κάθε τρόπο. Τα φάρμακα φταίνε και αυτή η καταραμένη μουσική."

"Του διαπέρασε το μυαλό η φωνή του Αγάλματος."

"Don Giovanni  a cenar teco m'invitasti e son venuto"

"Parlo, ascolta! Piu temp non ho!"

"Ακούστηκε η κλειδαριά της πόρτας να ξεκλειδώνει, γύρισε προς την πόρτα που τώρα ήταν ανοιχτή. Έπρεπε να μαζέψει όση δύναμη του απέμεινε και αν βγει στον διάδρομο. Έπεφτε πάνω στους τοίχους παραπατώντας, αυτή ίσως ήταν η μοναδική του ευκαιρία να φύγει από εδώ."

"Ο Leporello συμφωνούσε μαζί του."

"Ah padron! siam tutti morti!"

"No, no. ch' io non mi pento. Vanne lontan da me!!"

"Κατέβηκε τις σκάλες με μεγάλη δυσκολία, μετά βίας διέκρινε στον βάθος έναν φύλακα που περιπολούσε στους διαδρόμους και πρόλαβε να κρυφτεί στο μικρό δωματιάκι που ο επιστάτης χρησιμοποιούσε για αποθήκη. Έπρεπε να μείνει ξύπνιος, έπρεπε να κρατήσει τις δυνάμεις του, η μάχη των ουσιών στο σώμα του είχε αρχίσει να τον κερδίζει."

"Το Άγαλμα συνέχισε τον απόκοσμο λόγο του."

"Ferma un po! Non si pasce di cibo mortale chi si pasce di cibo celeste;

"altra cure piu gravi di queste," 

"altra cure piu gravi di queste,"

"altra brama quaggiu mi guido!"

"Προχώρησε προς την αίθουσα εστίασης, εκεί θα μπορούσε να ανοίξει ένα από τα παράθυρα και να γλιστρήσει στον προαύλιο χώρο. Ήταν η μόνη του ελπίδα αυτό το παράθυρο. Το άνοιξε με δυσκολία, ο ψυχρός αέρας του διαπέρασε όλο του το σώμα."

"Che gelo e questo mai?"

"Σκέφτηκε να γυρίσει πίσω, δεν του είχαν μείνει πολλές δυνάμεις"

"Pentiti, cangia vita. "

"E l'ultimo momento!"

"Με ένα γερό πήδημα, βρέθηκε στον εξωτερικό χώρο. Έβλεπε την επιβλητική σιδερένια πόρτα και ανάμεσα στα κάγκελα της λωρίδες ελευθερίας. Άρχισε να τρέχει με όλη την δύναμη των ποδιών του και της ψυχής του.  Ένιωσε ξαφνικά ένα χτύπημα στο κεφάλι,  έπεσε ζαλισμένος και εξαντλημένος , οι φύλακες τον σήκωσαν και τον οδήγησαν - δεμένο - πίσω στο κελί του."

" Το Άγαλμα, σχεδόν χλευάζοντας του υπενθύμιζε πώς αυτό του άξιζε."

"Tutto a tue colpe e poco"

"Vieni, c'e un mal peggior!"

"Άρχισαν να τον χτυπούν αδιακρίτως θέλοντας να μάθουν ποιος του άνοιξε. Δεν άκουγε τίποτα, δεν ήθελε τίποτα, μόνο να κοιμηθεί. Τι μαρτύριο, ω τι μαρτύριο. "

"Che ceffo disperato! che gesti da dannato!!"

"Che gridi! Che lamenti! Come mi fa terror!!"

Ξύπνησε ιδρωμένος και φωνάζοντας, ο ήχος από το ξυπνητήρι έπαιζε δυνατά Don Giovanni. Το έκλεισε βιαστικά και πήγε στο μπάνιο να πλυθεί. Άλλη μια μέρα στην δουλειά, σκέφτηκε και συμφώνησε με τον εαυτό του να είναι η τελευταία. Κοίταξε το μαξιλάρι του που ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα. Η τηλεόραση περιέγραφε την ταλαιπωρία που θα συναντούσε σε λίγο στον δρόμο. Όλες οι κύριες οδικές αρτηρίες ήταν μποτιλιαρισμένες. Κοίταξε το κινητό του, είχε ήδη δύο μηνύματα από την δουλειά και μία αναπάντητη.

 Αναρωτήθηκε τι δεν πήγε καλά στην χθεσινή του απόπειρα. Σημείωσε στο μυαλό του, την θέση του φρουρού στον προαύλιο χώρο.  Ένα βράδυ θα καταφέρω να αποδράσω, σκέφτηκε χαμογελώντας, έβαλε τα κλειδιά στην τσέπη, έκλεισε την πόρτα και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο. Πάτησε play στο CD και ο Don Giovanni κάλυψε όλους τους εξωτερικούς ήχους. Κατευθύνθηκε προς τον κεντρικό δρόμο, ενός ασύλου όπου δεν υπάρχει διαφυγή....